52. Gods gouden confetti

Afgelopen weekeind mocht ik aanwezig zijn bij een vrouwenconferentie die georganiseerd werd door Lume en She Rises. Het thema was Expedition Glory; Gods glorie zien, ontvangen en delen. Zelf mocht ik samen met mijn co leader van Love God Greatly een workshop geven over onze bijbelstudiemethode. Dit schrijven gaat geen promotie blog voor de organisatie of voor het ‘SOAPen’ worden, daarvoor verwijs ik je graag naar onze site.

Tijdens deze conferentie werd ik opnieuw geraakt door de grootsheid van de God die ik dien. Persoonlijk heb ik Gods glorie tijdens de aanbidding mogen aanschouwen. Wanneer iemand zingt dat God groot is, of Hem aanbidt omdat Hij zo’n liefdevolle Vader is, dan gebeurt er iets met het gezicht van die ander. Als er een koor van stemmen opklinkt en we gezamenlijk zingen over Gods grootheid, dan verandert de atmosfeer. Alsof de hemel open gaat en wat van Gods glorie veel directer bij ons binnen kan komen. Ik zag als het ware gouden confetti uit de hemel op een ieder in de zaal neerdalen.  

Ik ontving ook Gods glorie terwijl ik hoorde hoe geliefd ik ben. Ik ervoer Zijn glorie toen ik me, opnieuw, realiseerde dat het bloed van Zijn Zoon Jezus mij volkomen heeft vrijgemaakt en ik Gods Koningsdochter ben. Ik mag mijn gouden kroon dagelijks dragen met trots en waardigheid.

Ik mocht Gods glorie delen, toen ik getuigde tijdens het geven van de workshop over een moment hoe God door de bijbel heen tot mij sprak. Over hoe Hij, net als bij Elisabeth, mijn schaamte heeft weggenomen, door het bloed van Jezus.

Klinkt goed wat ik tot nu toe deel nietwaar?! Gods glorie zien, ontvangen en delen. Ik heb het allemaal meegemaakt. Toch, als ik hier zou stoppen krijg je een heel vertekenend beeld van hoe ik het weekeind heb ervaren. 

Ik kwam namelijk niet thuis in een glorieuze stemming. Erger nog, ik baalde en was gefrustreerd. Tijdens het evaluatierondje met lieve zussen waarmee ik samen was heb ik een potje zitten huilen van boosheid en teleurstelling. Het grootste gedeelte van het weekeind had ik namelijk verschrikkelijke hoofdpijn. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik niet zo intens van het weekeind heb kunnen genieten als ik anders waarschijnlijk had gedaan. Ik ben eerder van programmaonderdelen weggegaan omdat het geluid in de zaal niet te harden was vanwege de hoofdpijn. Ik kan eerlijk zeggen dat niet ik, maar God in mij tijdens het weekeind functioneerde. 

In mijn vorige blog sprak ik over dat God wil dat ik spreek. Het leiden van de workshop was wat mij betreft een prachtige oefenplek. Ik heb echt ervaren dat God verschillende puzzelstukjes hiermee op de juiste plek schoof. Vooraf had ik verwacht op mijn gedachten en identiteit aangevallen te zullen worden. Daar had ik me op voorbereid door Gods woord hierover paraat te hebben, zodat ik naar hartelust met mijn zwaard kon staan zwaaien om zo Gods waarheid tegenover de leugens van de vijand te zetten. Om eerlijk te zijn, Godzijdank, heb ik me geen moment onzeker of zenuwachtig gevoeld. Geen leugen die omhoog popte in mijn brein. Niet over wat ik wilde zeggen, over hoe ik zou reageren of wat de deelnemers van mij zouden gaan denken. ook achteraf geen aanklacht die mijn gedachten binnenkwam. Ik wist me zeker van het feit dat God wilde dat ik die workshop zou leiden. Tijdens de conferentie werd er telkens tegen de spreekster gezegd ‘the stage is yours’. Zo heb ik ook echt ervaren dat God tegen mij zei ‘the stage is yours. Given by Me’.

Maar die hoofdpijnen dan? Tijdens de evaluatie zei één van mijn zussen heel wijs ‘de vijand weet dat jij niet gaat wankelen als hij je aanvalt op je identiteit, dus valt hij je lichaam aan en maakt hij je op die manier zwak. Zo moet je wel afhankelijk zijn van God en kan Hij door je heen werken.’

Helemaal mee eens, toch is dat niet het einde en hoef ik daar geen genoegen mee te nemen. Juist tijdens deze conferentie heb ik opnieuw gezien en geleerd over Gods glorie en dat wij die al ontvangen hebben. Er werd ook gesproken over belemmeringen die je tegen houden om Gods glorie uit te delen. Voor mijn gevoel was mijn hoofdpijn echt één van die belemmeringen. Het heeft me belemmerd om volop te kunnen genieten van in Gods glorie zijn. Vooraf had ik al het gevoel dat ik een blog over deze conferentie mocht schrijven. Toen ik thuiskwam had ik er eigenlijk niet zoveel zin in. Naar een beeldscherm kijken maakt mijn hoofdpijn er ook niet echt minder op. Dus gister was ik echt in een mineurstemming. Met mijn hoofd kon ik bedenken dat ik Gods glorie heb kunnen delen, maar glorieus was het niet. 

Vanochtend toen ik in gesprek was met God liet Hij me weten dat het in elk geval goed zit tussen Hem en mij. Ik ben nog steeds Zijn innig geliefde dochter waar Hij over jubelt. Zijn glorie is ín mij, of ik nu hoofdpijn heb of niet. Vanochtend zei God me dat ik die hoofdpijnen elk moment mag wegsturen. Hoofdpijn is niet wat Hij voor Zijn geliefde kinderen wil, ook niet om hen iets te leren. Ik hoef me hier niet door te laten tegenhouden. Tegelijk hoef ik het ook niet te negeren! Het is zoals dit weekeind krachtig verkondigd werd ‘Pray, Prepare and Pursue’. Door te bidden richt ik me op God, ik treed Zijn troonzaal binnen waar Zijn glorie tastbaar aanwezig is. Wanneer ik in Zijn aanwezigheid ben, kan het niet anders dan dat ik Zijn glorie ontvang en met me meeneem. Die glorie is in mij aanwezig, of ik nu hoofdpijn heb of niet. Bij God zijn en van Hem ontvangen helpt mij te weten hoe ik kan wandelen in mijn roeping. Ik streef ernaar om Gods glorie te delen met de mensen om me heen. Ik wil laten zien wie God is door te getuigen van Zijn wonderen in mijn leven. Dit gebeurt met vallen en opstaan. Dus nog lang niet op de perfecte manier zoals ik het natuurlijk liever zou zien. Groeimogelijkheden genoeg! Met of zonder hoofdpijn.

Weet je nog dat ik het aan het begin van deze blog had over de gouden confetti die uit de hemel neerdaalde tijdens de worship?! Het leuke aan confetti is dat je het overal tegen kan komen. Als je met confetti bestrooid bent geweest, dan kan het zomaar zijn dat er een paar uur later ineens weer een confetti uit je haar valt. Zo werkt het ook echt met Gods glorie. Zomaar op een onverwachts moment mag je Gods glorie delen of ervaar je bij een ander Gods glorie. 

Het is mijn verlangen dat iedereen regelmatig onder een douche van gouden confetti uit de hemel mag staan en zo Gods glorie mag ervaren, om te ontvangen en weer uit te delen. Hoe tof zou het zijn wanneer we zo deze wereld van een gouden gloed kunnen voorzien. 

Wat mij betreft heeft deze prachtige conferentie hier al een mooie aanzet toe gegeven. Te bedenken dat de deelnemers uit alle hoeken van Nederland kwamen doet me zeker weten dat Gods gouden confetti in alle hoeken van Nederland te zien gaat zijn. Hoe of wanneer maakt niet uit. Gods glorie is overal aanwezig!