Één van de mooiere dingen van op vakantie zijn is ‘meer tijd hebben’. Althans, zo vind ik het altijd lijken. Letterlijk zitten er, ook op de camping, nog steeds gewoon 24 uren in één dag, maar zonder alle dingen die ‘moeten’, zijn er gewoon veel meer uren beschikbaar. Meer tijd om te lezen en om stil te zijn. Meer tijd om samen op pad te zijn en lange gesprekken te voeren. Meer tijd om te genieten van het leven en vooral meer tijd om bij God te zijn. Ik heb het nodig om in Gods aanwezigheid te kunnen zijn. Samen met Hem aan de koffie te zitten. Af en toe vraagt de één wat en dan antwoordt de Ander. Dit zijn voor mij echt oplaad-momenten, waarin ik weer voel dat ik gewoon ik mag zijn. Dit zijn ook de periodes dat het me lukt om Gods stem duidelijker te verstaan. Doordat alle ruis van de wereld naar de achtergrond glijdt als het ware, krijgt Gods stem weer meer ruimte. Het is stiller in mijn hoofd en ik heb meer rust in mijn lijf waardoor ik beter kan luisteren. Ik heb dan ook altijd meer vertrouwen om met zekerheid te weten dat het werkelijk Zijn stem is die ik denk te horen en niet mijn eigen gedachte die vaak geleidt wordt door allerlei input van de wereld.
Tijdens onze vakantie las ik een boek dat vol stond met getuigenissen over mensen die Gods stem hoorden en gehoorzaam waren aan wat Hij zei. Ik verlang ernaar hierin te groeien. Het zou zo tof zijn om zegenende profetische woorden tegen een willekeurige voorbijganger te spreken. Om zo te laten zien Wie God is, dat vind ik mooi. Tegelijk vind ik dat ook ontzettend spannend. Eerlijk gezegd denk ik met regelmaat Gods stem te horen die me tot het spreken van een woord oproept, maar vaak zeg ik dan terug: ‘nee God, dit is te lastig, dit durf ik niet.’ Dan zit ik eigenlijk niet te wachten op een eventueel gesprek bij de supermarkt, omdat ik zo snel mogelijk door moet naar mijn volgende afspraak. Toch blijft in mij het verlangen groeien om hierin te durven uitstappen en ook zo Gods woord en liefde te delen. Juist met hen die niet weten dat ze God zo nodig hebben.
Al in de eerste week van onze vakantie legde God het op mijn hart om een bloemetje voor een mevrouw te kopen die daar als vaste zomergast op de camping verblijft. We kwamen elke keer langs haar stacaravan die ze ‘Mien Huuske’ heeft genoemd wanneer we naar het sanitair liepen. Dat bloemetje kopen en geven vind ik niet zo’n probleem. Ik hou van geven! Maar de boodschap die ik van God erbij mocht geven, dat vond ik lastiger. Ook al was de boodschap prachtig en bemoedigend, daarmee moest ik wel laten weten dat het van God kwam. Wat nou als deze mevrouw God niet kende. Ik zou toch vreselijk vaag overkomen? Of misschien wilde ze helemaal niks van God weten en zou ze daarom de rest van onze vakantie stom doen. En nog meer van dat soort tegenwerpingen kwamen in mij op. Tijd was deze keer natuurlijk geen issue, maar daarnaast kon ik genoeg andere tegenwerpingen bedenken om maar niet te hoeven doen wat God me vroeg te doen. Luisteren was gelukt, met gehoorzamen had ik nog flink wat moeite.
Ik heb er uiteindelijk 19 van onze 21 dagen durende vakantie over gedaan om dat bloemetje daadwerkelijk te kopen én te geven, samen met de bijbehorende bemoediging. Ik durfde niet. En daarbij kon ik niet elke dag zo makkelijk naar de winkel om bloemen te kopen… Slap excuus, ik weet het. Maar toen wij voor de laatste keer naar de winkel gingen, wist ik, nu moet het gebeuren. Toen ik een bos zonnebloemen zag staan wist ik ook meteen, deze moet het zijn. Een deel van wat ik tegen haar mocht zeggen ging namelijk over het feit dat deze mevrouw altijd het zonnetje in huis was.
Met een bos zonnebloemen, een bonkend hart en een continue gebed in mijn gedachten ‘geef me de juiste woorden Heer, laat me Uw woorden spreken’ liep ik even later naar Mien Huuske. Ze stond in haar voortuintje en ik zei ‘klop klop, ik mag u deze zonnebloemen geven’. Ze vroeg direct van wie? Dus ik mocht gelijk getuigen en zeggen dat de bloemen van God kwamen, omdat Hij zoveel van haar houdt. En vervolgens mocht ik vertellen hoe Hij haar ziet, hoe blij God met haar is en wat ze voor haar familie betekent. Ik mocht haar bemoedigen in haar rol als oma. Met tranen in haar ogen keek ze me aan en zei ze ‘geweldig, wat fijn’. Ze bleek God te kennen en Hem lief te hebben. Ze bevestigde de dingen die ik tegen haar had gezegd. Ze was enorm bemoedigd omdat ze altijd het gevoel heeft zomaar wat te doen. En zich best zorgen maakt om haar kleinkinderen.
Wat een opluchting was dit voor mij en wat een bemoediging. Zo fijn, God laat me groeien op een liefdevolle manier. Met Gods woorden mocht ik deze lieve mevrouw zegenen wat tegelijk weer een zegen voor mij mocht zijn. Door een bemoediging te zijn, werd ikzelf ook bemoedigd én aangemoedigd. Vaak werkt God op deze manier. Het blijft bijzonder om samen met God door het leven te gaan.
Inmiddels zijn wij terug van vakantie en ben ik weer bezig met van alles en nog wat. Het is soms een uitdaging om tijd te nemen en alleen in rust en stilte bij de Heer te zijn. Opnieuw lijkt het alsof de uren echt sneller voorbij gaan dan op de camping en ben ik weer volop bezig met time-management. Ik waak ervoor om mijn agenda mijn leven te laten leiden. Tijdens de vakantie moedigde God me ook aan om tijd met Hem in te plannen. Dus ook hier thuis in het dagelijkse ritme heb ik regelmatig een koffiedate met God. Zodat ik ook hier de tijd neem om te luisteren én de durf heb te gehoorzamen.
Het is mijn gebed dat wij, ondanks alle ruis van de wereld om ons heen, toch Gods stem kunnen horen én gehoorzaam durven te zijn. Dit begint met te geloven dat God nog steeds persoonlijk tot ons spreekt, net zoals Hij dat al in de bijbel deed. Ik geloof dat het Gods verlangen is dat we ook op deze persoonlijke manier met Hem om kunnen gaan. Hij verlangt naar een persoonlijke relatie met een ieder van ons om ons op die manier te kunnen zegenen met Zijn waarheid en Zijn liefde. Ik bid dat in jou het verlangen ontstaat om je te durven uitstrekken naar een persoonlijke relatie met God. Zodat jij Gods persoonlijke woorden voor jou én soms ook voor die ander kan horen én kan doorgeven. Want de wereld heeft Gods waarheid, Zijn liefde en licht nodig.
Het Boetje 