Tijdens één van mijn wandelingen met God liepen we langs een rustig kabbelend beekje. Aan de waterkant lagen prachtige gladde stenen, ze lagen te glinsteren en weerkaatsten het zonlicht waardoor het bijna pijn deed aan je ogen om de stenen te bekijken. Terwijl we verder liepen besprak ik met God waar ik momenteel mee bezig was. Wat me dagelijks bezighield. Hoe ik met bepaalde mensen en situaties om moest gaan. Ik vroeg Hem om wijsheid bij bepaalde gesprekken die op de planning stonden. Er waren ook bijbelgedeeltes die ik niet begreep waarover ik Zijn uitleg vroeg. Er zijn zoveel verschillende predikers en daarmee net zoveel verschillende uitleggen. Hoe kies ik de juiste, hoe hoor ik het goede?
Terwijl we zo langs het water wandelden, werd het rustige kabbelende beekje een steeds stevigere waterstroom. Er lagen grote rotsachtige stenen aan de waterkant en het water stroomde steeds harder. Inmiddels wandelden we echt wel langs een rivier. Terwijl we daar langs de kant verder liepen merkte ik op hoeveel lawaai de rivier eigenlijk produceerde en ik moest denken aan hoe ik soms in mijn leven ervaar dat alles om mij heen ‘lawaai’ produceert. Ik vroeg God hoe ik ondanks alle drukte en onrust van de wereld waar ik in leef, toch gericht kan blijven op Hem. Terwijl ik dat vroeg, nam God me mee naar de rivier. Hij nam me bij de hand en leidde mij het water in. Ik liep mee en ondertussen lette ik goed op waar ik mijn voeten neerzette. De rivier was behoorlijk wild, ik kon zomaar kopje ondergaan. Ondanks het geraas van het stromende water hoorde ik ook de stem van mijn Vader: ‘Kijk naar Mij, volg Mij.’ En ik realiseerde me dat ik helemaal niet naar beneden hoefde te kijken. Ik hoefde niet precies uit te zoeken waar het veilig en verstandig was om mijn voeten te plaatsen. Luisteren en doen wat de Heer mij zei was voor mij veilig en verstandig. Mezelf volkomen toevertrouwen aan Zijn leiding. En terwijl ik zo met de Heer meeliep, realiseerde ik me ineens dat ik bovenop een rots stond. Een Rots, midden in de rivier van levend water. Hier was niks dreigends meer aan. Een diep gevoel van vrede overstroomde me.
Afgelopen weken heb ik meerdere dagen achter elkaar tijd genomen om te bidden en te vasten. Ik ben ervan overtuigd dat dit één van de manieren is waarop ik gehoor kan geven aan Gods oproep om me te focussen op de Heer. Zo aan het begin van het jaar kijk ik dan samen met God terug en vooruit. En ik realiseerde me dat ik ontzettend veel mooie dingen in Zijn koninkrijk mag doen. Ik mag bij mooie organisaties werken en zo tot zegen zijn. Laatst mocht ik me voorstellen tijdens een meeting en vertellen wat ik in het dagelijks leven doe. Maar ik merkte een bepaalde schaamte, ik kan het niet goed uitleggen. Het was alsof ik een stemmetje hoorde fluisteren ‘doe niet zo stoer, wat zullen ze wel niet van je denken’. Ik baalde meteen, want dit is een oude, steeds terugkerende fluistering. De gedachte ‘wat zullen ze wel niet van je denken’ komt regelmatig in verschillende situaties terug. Regelmatig moet ik me hier opnieuw van bekeren. Het zorgt voor valse bescheidenheid en daarmee ten diepste ook trots. Want het betekent dat ik mezelf lager inschat dan dat God dat doet. Het betekent ten diepste dat ik de waarde die God mij geeft niet erken. Waardoor ik eigenlijk mijn eigen ideeën hoger acht dan Gods ideeën. Misschien klinkt je dit wat overdreven of vergezocht, toch geloof ik dat dit het gevolg is van een verkeerde focus hebben. Ik geloof dat dit is waarom God mij keer op keer oproept om me te focussen op Hem. Voor mij is dit de reden, de noodzaak zelfs, om me Gods woord eigen te maken. Om te weten wat Zijn waarheid is. Om het niet alleen te weten maar ook te geloven en als waarheid te omarmen. Ik mag hierin blijven ontdekken en groeien. Wanneer ik mij focus op Gods aangezicht, dan ervaar ik Zijn vrede continu. Wanneer ik mij laat overspoelen door Gods aanwezigheid hoef ik geen angst te hebben. Dan sta ik met beide voeten stevig op de Rots. Dan sta ik met beide benen stevig in die rivier van levend water. Levend water dat me helpt om alles in het juiste perspectief te zien. In Gods aanwezigheid ontstaan er nieuwe frisse ideeën. Ik ontvang wijsheid en een heldere blik. Zodat ik goed van kwaad kan onderscheiden.
Dat alles dankzij de juiste focus.
Het Boetje 