Op oudejaarsavond zat ik voor de laatste keer dat jaar in onze gebedskamer. Het was een moment van aanbidding en lofprijzing om alles wat er afgelopen jaar gebeurd is. En terwijl ik op mijn knieën lag ervoer ik dat God me uitnodigde om hogerop te komen. Hij nam me mee en in mijn verbeelding kwam ik in een prachtige kamer vol goud en glitter. De kamer had hele hoge muren en overal lagen kado’s. Prachtig ingepakt, echt zo veel! Het was er zo mooi, het was intens om daar te zijn. En ik vroeg de Heer ‘waarom ben ik hier, wat wilt U me laten zien, wat betekent dit? Waarom liggen die kado’s hier allemaal? En…’ Ik had zoveel vragen, maar terwijl ze mijn mond uitbuitelden realiseerde ik me dat ik God niet eens de tijd gaf om te antwoorden, dus ik zweeg. Ik bleef om me heen kijken en luisterde verwachtingsvol wat de Heer zou zeggen.
De Heer liet me weten dat dit de kado’s zijn die voor mij klaarliggen. In 2025 zal ik ze allemaal uit mogen pakken! Wauw, wat een belofte. Het zijn er zoveel, groot en klein. Ik kon het einde van de kamer niet echt ontdekken. Overal waar ik keek dacht ik meer te zien verschijnen. Pure hemelse overvloed!
Even later nam de Heer me mee, we liepen verder naar een andere kamer. Hij opende de deur en ik kwam in een even schitterende kamer als daarstraks terecht, ook hier stonden kado’s, maar een stuk minder dan in de vorige. Toch stonden er nog best veel kado’s. En ik vroeg de Heer opnieuw ‘Heer, wat betekent dit’? De Heer vertelde me dat dit de kado’s waren die ik niet had uitgepakt. Ze lagen daar, te liggen zonder dat ze hun doel bereikt hadden. God had me zoveel meer willen geven, maar ik heb het niet aangenomen, niet uitgepakt, om wat voor reden dan ook.
Zo, dat zette me wel even stil. Het confronteerde me, overigens zonder me aan te klagen.
Ik realiseerde me hoeveel God mij eigenlijk had willen geven. Deze tweede kamer was nog steeds behoorlijk vol. Ik zag nog steeds overal om me heen kado’s liggen. Het voelde als allemaal gemiste kansen.
Toch, als ik nadenk over mijn leven tot nu toe, dan ervaar ik dat ik ook zo ontzettend veel van de Heer heb ontvangen. Als je mijn levensverhaal een beetje kent, dan weet je dat het lang niet altijd mooi en voorspoedig verlopen is. Ik heb regelmatig armoede gekend. Emotioneel en financieel kwam ik eigenlijk altijd wel tekort. Het heeft lange tijd geduurd voordat ik af kon rekenen met dat tekort-denken. En nog steeds overkomt het me vaak zat. Vernieuwing van denken, met name op dit gebied is de laatste tijd een on-going-proces. En terwijl ik daar zo in die schatkamers was kreeg ik het vermoeden dat ik hier komend jaar nog verder in ga groeien.
Ik keek met spijt om me heen. En beloofde de Heer dat ik komend jaar alles wil uitpakken wat Hij voor me heeft. Daarvoor heb ik het wel nodig dat de Heilige Geest me hierbij helpt. ‘Open mijn geestelijke ogen Heer, ik wil niks missen van wat U voor me heeft. Ik ga liever wat langzamer door het leven zodat ik de tijd kan nemen om de kado’s uit te pakken, dan dat ik door het leven ren en niet eens zie dat U me iets aanbiedt’.
Terwijl ik de iets legere kamer weer uitliep, ik wilde nog graag even bij de schatkamer van 2025 kijken, zag ik aan de andere kant van de gang een kamer waarvan de deur dicht was. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik de Heer wat er achter die deur was. Misschien wel nog zo’n prachtige kamer…
De Heer opende de deur en ik zag opnieuw een kamer. Een kamer met opnieuw veel kado’s. Alleen waren dit kado’s die hun glans hadden verloren. Ze lagen er wat stoffig bij. Deze hele kamer had sowieso een wat troosteloze aanblik. Ik zag ook kado’s die al opengescheurd waren. Sommigen kapot, alsof ze er gewoon neergegooid waren. Deze keer hoefde ik de Heer niet eens te vragen wat deze kamer betekende. God sprak al voordat ik Hem iets kon vragen. Ik voelde het verdriet van de Heer toen Hij me vertelde dat dit de kado’s waren die Zijn bruid daar had lagen liggen. Zijn bruid, de kerk, pakt lang niet alle giften, de gaven van de Heer uit. Sterker nog, sommige dingen zijn gewoon weer teruggegeven. Als het ware uitgepakt en niet goed genoeg bevonden. Dat zijn de uitgepakte en slordig neergegooide kado’s die daar lagen.
De Heer liet me zien hoe verschillende gaven uit de kerk zijn geroofd, losgelaten, uitgedoofd en weggegooid. Door de tijden heen, lang niet alles bewust en expres.
En terwijl ik dit typ voel ik weer het verdriet en de bewogenheid van de Heer hierom. Hij wil zo graag zoveel meer voor Zijn bruid. Hij verlangt naar zuiverheid, naar rechtvaardigheid en barmhartigheid.
Ik vraag de Heer wat we kunnen doen, hoe kunnen we die kado’s alsnog ontvangen en uitpakken. Terwijl ik het vraag weet ik het antwoord eigenlijk al. ‘Bekeer. Keer af. Kom weer terug bij Mij. Ga op de knieën, wees in Mijn Woord’, spreekt God. ‘Heb hernieuwd ontzag voor Wie Ik ben’.
Het is een oproep en uitnodiging die ik vaker van de Heer heb gehoord. Voor mijn eigen leven en nu dus ook algemener voor Gods volledige bruid.
Deze maand zal ik gerichter tijd nemen om hierover door te bidden en te ontdekken hoe God mij hierin wil gebruiken. Want ook ik verlang ernaar om alle kado’s die God voor Zijn bruid heeft klaarliggen uit te pakken. Zijn verlangen is mijn verlangen. Ik geloof dat we als kerk nog zoveel meer kunnen betekenen voor deze wereld, voor dit land, voor onze steden en dorpen.
Ik bid voor meer bekeringen, zowel van ongelovigen als gelovigen. En ik ben bereid te doen wat daarvoor gedaan moet worden.
Doe je mee?!
Het Boetje 