69. Een brief voor jou

Lief mensenkind,  Jij bent van Mij, Ik heb jou bij je naam geroepen, Ik heb jou bestemd voor deze tijd. Al voor de grondlegging van deze wereld was jij Mijn uitverkorene.  Ik heb jou gemaakt om Mijn kind te zijn. Ik liet Mijn Zoon los om jou te kunnen omarmen.  Deze waarheid is voor jou. Continue reading “69. Een brief voor jou”

52. Gods gouden confetti

Afgelopen weekeind mocht ik aanwezig zijn bij een vrouwenconferentie die georganiseerd werd door Lume en She Rises. Het thema was Expedition Glory; Gods glorie zien, ontvangen en delen. Zelf mocht ik samen met mijn co leader van Love God Greatly een workshop geven over onze bijbelstudiemethode. Dit schrijven gaat geen promotie blog voor de organisatieContinue reading “52. Gods gouden confetti”

50. De ver-strekkende gevolgen van adoptie.

“Adoptie is de aanname van een persoon als kind. In juridische zin is adoptie de breuk van de familieband tussen biologische ouders en hun kind en tegelijk de vaststelling van een nieuwe, wettelijk geldende familieband tussen adoptieouders en dit kind, met alle rechten en plichten die daarbij horen”. Aldus Wikipedia.  De dag dat mijn adoptieContinue reading “50. De ver-strekkende gevolgen van adoptie.”

43. Jozef, van slaaf tot koning

Momenteel ben ik bezig met het bestuderen van het leven van Jozef uit de bijbel. Misschien ken je het verhaal. Jozef was één van de jongste zonen uit een groot gezin. Hij had 8 broers boven zich, allemaal van andere moeders en hij was zelf het lievelingetje van zijn vader, wat hem natuurlijk niet populairContinue reading “43. Jozef, van slaaf tot koning”

39. My favorite memory

Afgelopen week werd mij gevraagd om één van mijn mooiste herinneringen te delen op papier. In het engels weliswaar. Het lukte me daardoor niet zo goed om met de juiste woorden mijn favoriete herinnering te beschrijven. Mooie reden om hier even uitgebreid over te schrijven. Na een intens zware bevalling van zesendertig uur lag zeContinue reading “39. My favorite memory”

33. Schrijnende dankbaarheid

Afgelopen week heb ik een verslag gelezen van de organisatie Wereldkinderen geschreven in samenwerking met de Universiteit van Leiden. In hun project Historie & Roots hebben zij onderzoek gedaan naar adopties uit Indonesië in de periode van 1973-1984.  Wat me ontzettend raakte in hun verslag is de beschrijvingen van de omstandigheden van de, meestal jonge,Continue reading “33. Schrijnende dankbaarheid”

27. Gevonden!

Ergens ten vondeling gelegd worden betekent niet per definitie afgewezen te worden. Langzaamaan valt dat kwartje en ga ik echt geloven in die uitspraak. Tegelijk voelt die wetenschap erg eenzaam en tegenstrijdig. Wanneer je het beeld van een doos met een baby’tje erin bij jezelf oproept gaat er een eenzaamheid van uit wat je niemandContinue reading “27. Gevonden!”

5. Onvoorwaardelijke Vaderliefde

Laatst vertelde mijn adoptiefvader mij over het moment dat ik hem voor het eerst ‘papa’ noemde. Dat dit echt een vreugdevol moment voor hem was, alsof ik hem eindelijk echt zag als mijn vader. Ik was een late prater, ik was stil, zweeg liefst zo veel mogelijk. En nog steeds ben ik iemand die primaContinue reading “5. Onvoorwaardelijke Vaderliefde”

2. Waardevol, of niet!?

Huilen heeft weinig zin. En dan heb ik het over emotioneel huilen. Dat is een conclusie die ik mezelf heb aangeleerd. Het verandert niets aan de situatie, het geeft geen oplossing voor je hongerprobleem of gevoel van onveiligheid.  Als volwassene kan ik dat zeggen en is dat gebaseerd op ervaringen.  Maar als baby wist ikContinue reading “2. Waardevol, of niet!?”