30. Verbindingsmoe

Geen idee of het een woord is, maar momenteel heb ik hier best last van. Ik ben moe van verbinding. Ik hoor het te pas en te onpas. Velen praten hierover en veel mensen vragen zich af hoe ze nu in deze tijd nog verbinding met elkaar kunnen maken. Op anderhalve meter afstand, met mondkapje, is het moeilijk om goed te kunnen inschatten hoe de ander erbij zit. Over het algemeen ben ik iemand van de non-verbale communicatie. Ik heb het hele gezicht nodig om te zien of datgene wordt gezegd klopt met de manier van kijken. 

Van vroeger uit heb ik geleerd de persoon die tegenover me zit te ‘lezen’. De ander kon zeggen dat het goed met hem ging toch was dit vaak niet de waarheid. Iemands daden en lichaamstaal kan dat wat gezegd wordt behoorlijk tegenspreken. Ik heb door de jaren heen geleerd meer op mijn gevoel en dat wat ik zie te vertrouwen dan op de woorden die de ander spreekt. Door deze tijd en in deze huidige omstandigheden, nu ik meer moet vertrouwen op de woorden die de ander uitspreekt, moet ik dus meer moeite dan anders doen om echte verbinding te maken. En dat is wat me vooral zo moe maakt. 

Wanneer ik terug denk aan hoe ik geleerd heb verbinding te maken met de mensen om me heen denk ik dat daar veel in is mis gegaan. Nog in de buik van de moeder sta je in directe verbinding via de navelstreng. Volgens de wetenschap is het zelfs zo dat baby’tjes in de buik kunnen voelen of de moeder gestresst is ja of nee. Zelfs deze premature gevoelens hebben invloed op de ontwikkeling van jou als mens. 

Als baby maak je allereerst verbinding met je ouders. Als het goed is tenminste. Huid op huid contact is hierin essentieel. Wanneer je als baby borstvoeding krijgt leer je van het begin af aan verbinding te maken door het huid op huid contact, door reuk en smaak. Als baby heb je nog niet zoveel keuze met wie je verbinding maakt. Je wordt opgepakt en in iemands armen gelegd. Als baby heb je geen zeggenschap over wie jou oppakt en waar je wordt neergelegd. De ander bepaalt, jij hebt geen keuze. Overigens is dit logisch, ook ik zie daar de logica van in. 

Ik heb me in het verleden aan veel mensen moeten verbinden. Op de een of andere manier was die verbinding altijd wel lastig. Het waren geen natuurlijke verbindingen. Meestal waren het verbindingen waar ik de afhankelijke was. Als klein kind zijnde is dat nog oké. Op latere leeftijd zou daar verandering in moeten komen. 

Toch heb ik die afhankelijkheid lange tijd gevoeld. Naarmate ik ouder werd, volwassener en bezadigder verlangde ik naar de echte verbinding waarbij de ander eerlijk en zichzelf kon zijn. Ik prikte wel door de leugentjes heen wanneer mensen mij vertelden dat het goed met ze ging. Ik realiseerde me alleen niet dat de gezichtsuitdrukking van de ander daarbij heel belangrijk voor mij is. 

Momenteel vind ik het dus vrij uitputtend om me in de mensenmassa te begeven. Het voordeel van de huidige lockdown voor mij is dan ook dat ik nu geen eens de kans krijg om met mondkapje op in een winkel of andere openbare plek te zijn. 

Hoewel ik vroeger zo weinig mogelijk thuis was, ben ik nu een echte huismus. ik gedij enorm goed op rust en alleen de mensen die ik liefheb om mij heen. Ik geniet enorm van stilletjes bij God de  Vader zijn. Bij hem hoef ik helemaal niet na te denken of wat Hij zegt wel echt de waarheid is. Het is zo relaxed om door Zijn woord te lezen Hem te horen spreken. De beloften die Hij uitspreekt zijn waar. Hij is vol vreugde over mij, ik ben geliefd, ik ben Zijn erfgenaam. Hij heeft mij altijd al in het oog gehad. Zijn plannen voor mij zijn goed. 

In Zijn aanwezigheid laad ik weer op. Hij vult mij met nieuwe energie. Hij rust mij toe om ondanks mijzelf toch weer de verbinding met anderen aan te gaan. Uiteindelijk is dat wat Hij ook in ons mensen heeft gelegd. De God die ik dien is een God die in verbinding wil staan met Zijn navolgers, Zijn kinderen, ook met mij dus. Hij heeft mij gemaakt naar Zijn evenbeeld, dus heb ik het in mij om in verbinding te staan met de ander. En hoewel ik daar nu dus wat moe van ben, geloof ik oprecht dat het wel weer komt. 

Misschien herken je de struggle dat je ergens baalt van alle verscherpte maatregelen, maar dat het je tegelijkertijd best rust geeft. Het geeft in elk geval mogelijkheden. Verbindingsmoe is wat mij betreft een woord, het geeft gewoon goed weer hoe ik me voel en doet me beseffen wat ik nodig heb. In verbinding staan met God en mezelf. Want dat kost weinig moeite en levert me tenminste echt wat op. Waardoor ik hopelijk, straks er weer fris en fruitig op uit kan trekken!