41. God, you & me. Together we can handle anything

Iets minder dan 25 jaar geleden vond ik in een grote Walmart in Toronto, Canada, een ansichtkaartje. Op de voorkant stonden twee poppetjes getekend met tussen hen in een berg. Op de kaart stond de tekst ‘God, you & me’. Binnen in de kaart stond ‘Together we can handle anything’. Als pasgetrouwde vrouw, (al een paar dagen!) leek me dat een mooi kaartje om aan mijn man te geven wanneer we een week getrouwd waren. Deze tekst gaat inmiddels al onze hele huwelijk mee en is een stuk belangrijker gebleken dan onze eigenlijke trouwtekst. 

Later in Nederland besloten wij van dit kaartje onze trouwkaart en trouwtekst te maken. Toen al beseften we dat ons huwelijk niet alleen om ons draaide, maar dat God ook altijd aanwezig moest zijn. Het is bijzonder hoe dit kaartje met deze tekst, toen nog van een hoop en verwachting, nu nog steeds werkelijkheid is. 

Vandaag zijn wij 25 jaar getrouwd. In deze tijd en in deze maatschappij is dat een enorm lange tijd, dat besef ik heel goed. Voor mij persoonlijk vind ik het ook heel bijzonder. Het huwelijk van mijn adoptieouders was geen goed voorbeeld. Toen ik negen jaar oud was verliet mijn moeder eindelijk definitief mijn vader, wat een grote opluchting was. Ik mocht met mijn broertje bij haar wonen. Mede door alles wat er gebeurd was, vond ik een echtscheiding eventueel wel een goede oplossing. Hoewel ik dus 25 jaar geleden daar in dat prachtige klein kerkje in Watford, in Ontario trouw beloofde, was echtscheiding in de toekomst voor mij niet uitgesloten. Al was het wel mijn intentie om voor altijd samen te blijven. Mijn belofte van trouw aan mijn man was eerlijk, oprecht en uit het diepst van mijn hart uitgesproken. Toch had ik in mijn achterhoofd een eventuele escape route.

Terwijl ik daar nu over nadenk vermoed ik dat die escape route niet alleen met het verkeerde voorbeeld van het huwelijk van mijn adoptieouders te maken had, maar ook met de hechting problematiek waar ik natuurlijk mijn hele leven al mee worstelde. Ik leefde vanuit een continue angst dat ik afgewezen zou worden. Ooit weggelegd door dégene die in principe van je had moeten houden, maakt de angst om weggezet te worden door ieder ander persoon die dicht bij je komt te staan ook logische, makkelijker voor te stellen. Ík kon wel de intentie hebben om trouw te willen blijven tot in de dood. Maar kon ik erop vertrouwen dat die ander ook werkelijk trouw in de liefde naar mij toe zou blijven? Ik durfde en kon dat dan weer niet zo goed. Deze angst speelde niet alleen in mijn huwelijk, maar had in elke relatie wel invloed. 

Ondanks hoe ik er toen in stond ben ik vandaag toch 25 jaar gelukkig getrouwd. Als ik die beloftes van toen nu nogmaals uit zou moeten spreken zou ik dat met zekerheid en overtuiging doen. Omdat ik er nu werkelijk op durf te vertrouwen dat wij de rest van ons leven bij elkaar gaan blijven. De tekst op dat ene kleine kaartje gekocht in die mega Wallmart heeft een diepe betekenis gekregen in ons huwelijk. Keer op keer hebben we God uitgenodigd om in onze relatie aanwezig te zijn. Niet alleen maar op de achtergrond, als soort van stille vennoot in onze partnerschap. Maar als uitgangspunt, als onze bron. God is onze Leider en Raadgever, Gods liefde en trouw is in ons huwelijk is rijkelijk aanwezig. De afgelopen 25 jaar samen waren niet alleen maar rozengeur en maneschijn. We hebben lastige situaties meegemaakt. Gezin, werk, kerk en geloof; het heeft allemaal op verschillende wijze invloed gehad in hoe wij samen als echtpaar door het leven zijn gegaan. Ik ben niet altijd makkelijk in de omgang geweest. Ik had het eerlijk waar best begrepen wanneer ook mijn man mij had opgegeven en in de steek had gelaten. Maar God zij dank hoort trouw zijn bij mijn man. Hij is trouw aan God en daardoor ook trouw aan mij. Mede door de manier waarop mijn echtgenoot met mij omgaat en hoe hij naar mij kijkt, heb ik mogen ontdekken hoe God mij ziet en hoe groot Zijn trouw en liefde voor mij is. 

Mensen vragen mij wel eens hoe het ons lukt om zo lang bij elkaar te blijven. En dan ook nog eens echt gelukkig te zijn. Zonder God was het mij waarschijnlijk niet gelukt. Dan was ik uit angst om afgewezen en verlaten te worden, al lang zelf weggegaan. 

25 jaar geleden was het ons verlangen dat God een grote rol in ons huwelijk zou gaan spelen. We wisten toen al dat een goed huwelijk af zou hangen van Gods aanwezigheid in onze levens. Onze levens apart én ons leven samen. Hij is Degeen die onze liefde bekrachtigt en sterk maakt. Hij is onze verbinding, Hij zorgt ervoor dat we elke situatie aankunnen. Wij leven de liefde, Zijn liefde. Vandaag vieren we dat. We leven in Gods zegen. Hij in ons en wij in Hem. Voor altijd en eeuwig.

God, you & me. Together we can handle anything!